Naltrexone występuje pod wieloma nazwami: Naltrekson, Naltreksone, Naltrexon. Po raz pierwszy został dopuszczony do obrotu przez FDA (Agencja Żywności i Leków) w 1984 roku. Jest to substancja, która często określana jest jako antidotum. Uniemożliwia przyłączanie się substancji narkotycznych z receptorami opioidowymi. Stosowany jest w lekach doustnych – w postaci chlorowodorku naltreksonu oraz do wstrzykiwań – w postaci bromku metylnaltreksonu.
Substancja ta stosowana jest w leczeniu osób uzależnionych od opioidów czy alkoholu. Prowadzone są również badania, które wskazują, że leki z tą substancją można stosować między innymi w walce z rakiem, HIV/AIDS czy stwardnieniem rozsianym.
Wskazania do zastosowania Naltrexone
Naltrexone stosuje się jako lek wspomagający przy leczeniu uzależnień, ale też podaje się go podczas detoksykacji. Można również stosować go przy podtrzymywaniu abstynencji u osób uzależnionych od alkoholu w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby.
Leki, w których składzie jest Naltrexone mają wiele zalet – nie uzależniają psychicznie ani fizycznie. Przy dłuższym stosowaniu organizm nie uodparnia się na nie. Sam środek dodatkowo zmniejsza ochotę na przyjmowanie różnych używek. Niestety nie jest on refundowany.
Naltrekson – przeciwwskazania
Naltrexone nie może być stosowany u dzieci i młodzieży do 18 roku życia. Nie zaleca się go też kobietom w okresie ciąży i laktacji. Nie zalecany jest również zawodowym kierowcom, ponieważ upośledza sprawność psychomotoryczną.
Naltrexone nie można stosować, gdy pacjent ma nadwrażliwość na niego lub którąś substancję pomocniczą znajdującą się w leku. Należy też pamiętać, że osoby z ciężką niewydolnością nerek i wątroby oraz z ostrym zapaleniem wątroby nie mogą stosować tego leku.
Dodatkowo nie można stosować lekarstw z Naltrexone w połączeniu z lekami opioidowymi i metadonem. Leczenie tym lekiem należy podjąć dopiero po odstawieniu opioidów (5-7 dni w przypadku heroiny i minimum 10 dni w przypadku metadonu). W innym przypadku można doprowadzić do zatrucia organizmu tymi substancjami. Pacjenci, którzy przyjmą Naltrexone podczas stosowania opioidów, mogą cierpieć na zespół odstawienny.
Sposób działania
Po zastosowaniu Naltrexone u pacjentów uzależnionych podnosi się nastrój, co skutkuje zmniejszoną chęcią sięgania po używki, w tym alkohol. Dzieje się tak dlatego, ponieważ po przyjęciu leku zostają zablokowane receptory odpowiadające za odczuwanie przyjemności po spożyciu. W związku z tym, osoba uzależniona traci przyjemność ze stanu upojenia, jaką uzyskuje podczas picia alkoholu lub przyjmowania narkotyków.
Terapia Naltrexone jest inna od tej z wykorzystaniem Esperalu – nie wywołuje negatywnych skutków po spożyciu alkoholu, nie można się upić, nie powoduje też strachu przed przyjęciem używki tylko osłabia taką potrzebę. Takie działanie leku pozwala na zminimalizowanie niekontrolowanego nawrotu choroby alkoholowej.
LDN (Low-dose Naltrexone) czyli Naltrexone w niskich dawkach
W Polsce Naltrexone dostępny jest jako lek w postaci tabletek powlekanych w dawce 50 mg. Jednak w ostatnich latach coraz popularniejsza jest terapia tą substancją w niższych dawkach. Wiele informacji podanych w Internecie (przeważnie nierecenzowanych) wskazuje na to, że lek z tą substancją może być skuteczny w leczeniu różnych chorób, między innymi takich jak: stwardnienie zanikowe boczne, choroba Alzheimera, nowotwory, autyzm, choroba Parkinsona, HIV/AIDS, depresja kliniczna, depresja dwubiegunowa, stwardnienie rozsiane (SM), zespół stresu pourazowego, choroba Hashimoto, choroba Leśniowskiego-Crohna, zespół chronicznego zmęczenia, łuszczyca, fibromialgia, zespół Sjörgena.
Leczenie niskimi dawkami Naltrexone polega na zastosowaniu leku w dawkach dobowych, które są 10-co krotnie niższe – zwykle od 1 do 5 mg. Taki sposób leczenia, mimo, że nie jest zarejestrowany w żadnych wskazaniach przez FDA czy EMA (Europejska Agencja Leków) – to zyskuje coraz większą popularność, przede wszystkim w USA. Doprowadziło to do zwiększenia rejestrowanych badań klinicznych i publikacji recenzowanych.
Mechanizm działania LND polega na „oszukiwaniu” mózgu poprzez blokowanie receptorów endorfin (hormonów szczęścia). Powoduje to nawet 5-cio krotnie zwiększoną produkcję endorfin przez organizm, ponieważ mózg nie wykrywa ich. Poprzez takie działanie zostaje wzmacniany układ odpornościowy. Ważne jest też to, że taką kurację można w każdej chwili przerwać i wznowić. Pominięcie kilku dawek nie przerywa procesu leczenia, jedynie może opóźniać wystąpienie pełnych efektów.
Działania niepożądane
Działania niepożądane po zastosowaniu Naltrexone mogą wystąpić ze strony układu nerwowego i pokarmowego. Do najczęstszych działań niepożądanych zalicza się:
- lęk, niepokój, nerwowość,
- trudności z zasypianiem i bezsenność,
- bóle głowy,
- bóle brzucha,
- nudności i wymioty,
- bóle mięśniowo-stawowe,
- osłabienie,
- astenia (stan słabości fizycznej i psychicznej organizmu).
Bardzo często Naltrexone może wywołać m.in.:
- zmniejszony apetyt lub jego utrata,
- przygnębienie,
- zmiany nastroju,
- dreszcze,
- wzmożone łzawienie,
- biegunki,
- zaparcia,
- nadmierne pocenie się,
- zwiększoną ilość energii,
- dreszcze.
Niezbyt często mogą występować np.:
- opryszczka wargowa,
- grzybica stóp,
- omamy,
- stan splątania,
- depresja,
- paranoja,
- światłowstręt,
- spadek libido,
- łojotok, świąd, trądzik,
- zwiększony apetyt,
- zwiększenie lub zmniejszenia masy ciała.
Bardzo rzadko i rzadko:
- myśli i próby samobójcze,
- zaburzenia mowy,
- euforia,
- osutka (zmiany w obrębie skóry i błon śluzowych),
- rabdomioliza (zespół objawów chorobowych wywołanych masywnym rozpadem tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej – co prowadzi do uszkodzenia i ostrej niewydolności nerek) .
Zabieg wszycia Naltrexone
Zabieg wszycia leku z Naltrexone przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Implant wszywany jest w ramię, między łopatki (na odcinku krzyżowym kręgosłupa) lub w podbrzusze.
Zalecane jest, aby przed wszyciem leku jak najdłużej odstawić opiaty czy alkohol. Ważne jest, aby przed wszyciem leku podać chirurgowi informację, kiedy ostatni raz przyjmowano środki psychoaktywne, ponieważ mogą wystąpić niebezpieczne powikłania w przypadku kiedy te substancje będą jeszcze we krwi.
Test prowokacyjny z naloksonem
Przed podaniem leku, w przypadku osób uzależnionych od opioidów, zaleca się wykonanie testu prowokacyjnego. Pojawiające się objawy odstawienia będą trwały zdecydowanie krócej niż w przypadku zastosowania od razu Naltreksonu. Tego testu nie należy wykonywać u osób z silnymi objawami klinicznymi odstawienia lub z dodatnim wynikiem na obecność opioidów w moczu.
Skuteczność leczenia Naltrexone
Przeważnie osoby uzależnione, które zdecydują się na wyjście z nałogu są mocno zmotywowane. Pacjenci, którzy podjęli się leczenia Naltrexone osiągają szybką poprawę stanu zdrowia – zarówno psychicznego jak i fizycznego.
Należy jednak pamiętać, że Naltrexone najlepiej działa jako lek wspomagający kompleksowe leczenie uzależnienia. Ważne jest, aby również podjąć się terapii i znaleźć się pod opieką psychologa.
Zalecenia podczas terapii Naltrexone
Pacjenci, podczas leczenia Naltrexone muszą zachować abstynencję od narkotyków i określonych lekarstw, takich jak:
- heroina,
- opium,
- morfina,
- codeina,
- tramal,
- metadon,
- dolargan,
- dolcontral,
- pentazocyna,
- buprenorfina,
- nalbufina,
- fentanyl.
Wszystkie te substancje posiadają w swoim składzie opiaty. Przyjęcie ich w trakcie leczenia Naltrexone może doprowadzić do zagrożenia zdrowia i życia pacjenta.
Bibliografia
- https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=929
- https://leczenieuzaleznienia.pl/naltrexone/
- http://www.aptekarzpolski.pl/wiedza/low-dose-naltrekson-terapia-naltreksonem-w-niskiej-dawce/
- https://longevitas.pl/cudowny-lek-naltrekson-adepend/
